Ülkemizde, 5378 sayılı Engelliler hakkındaki Kanun’una göre; fiziksel, zihinsel, ruhsal ve duyusal yetilerinde çeşitli düzeyde kayıplarından dolayı toplumun diğer bireyleri ile birlikte eşit koşullarda tam ve etkin katılımını kısıtlayan tutum ve çevre koşullarından etkilenen birey, “engelli” olarak tanımlanmaktadır. Yapılan araştırmalara göre Dünya nüfusunun %15’i diğer bir deyimle 1 milyar kişi, herhangi bir engele sahiptir. 
Bu çalışmada, İzmir Bornova ilçesinde bulunan Büyük parkta yer alan donatı elamanlarının, engelli standartlarına uygunluğu tespit edilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, engellilere uygun donatı elemanlarının mevcudiyetinin yanısıra, çöp kovası uygunsuzluğu, rampalarda korkuluk eksikliği, çeşmenin kaldırımda bulunması, yaya yolunun engelli standardına uymaması, yaya yolunun ortasında ağaç bulunması, rampa eğiminin engelli standardına uymaması, yolun kaldırımla bitmesi, aydınlatma elemanının yanlış yerde bulunması ve yanlış merdiven uygulanması gibi engelli yaşamını zorlaştırıcı ögelere de rastlandığı dikkat çekmektedir.

Kentsel Peyzaj Kapsamında Türkiye (İzmir/Bornova) Büyük Park’ın Engelli Standartları Açısından Değerlendirilmesi

According to the Law No. 5378 on Disabled people in our country; An individual is defined as “disabled” because of loss of physical, mental, mental and sensory abilities at various levels and the attitude and environmental conditions that restrict the full and effective participation of the society together with other individuals under equal conditions. According to the researches, 15% of the world's population, in other words, 1 billion people, has any obstacles. In this study, it was determined that the reinforcement elements in the park in the Bornova district of İzmir were in compliance with the disabled standards. According to the results obtained, the inconvenience of the trash can, the lack of railing on the ramps, the fountain on the sidewalk, the pedestrian road does not meet the disabled standard, the pedestrian road does not comply with the disabled standard, the ramp slope does not meet the disabled standard, the road is finished on the sidewalk, the wrong element implementation of the study is remarkable.

The Evaluation of The Disabled Standards in Buyuk Park Izmir / Bornova In Terms of Urban Landscape

1255572

Turkish

 Park

 İzmir

English

Reinforcement elements

 Accessibility

5b50df21dca46.jpg

5eb312963a0d7.png

İnce partiküllerin (PM2.5) kardiyovasküler mortalite ve morbidite ile ilişkili olduğu gösterilmiştir.
Bu nedenle, halk sağlığını korumak ve düzenleyici kurumların taleplerini karşılamak için PM2.5 konsantrasyonunun izlenmesi gerekmektedir. Bununla birlikte, hakkında kapsamlı veri elde etmek için bu kadar büyük gözlem ağlarının korunması oldukça maliyetlidir (özellikle de daha az ayrıcalıklı topluluklar için). Uyduların ortaya çıkışı, belirli bir zaman periyodunda herhangi bir yerde veri toplamak için daha ucuz yollar açmış ve bu da hava kalitesi izleme çalışmaları için yeni fırsatlar doğurmuştur. Bu çalışmada uydulardan elde edilebilen aerosol optik derinlik (AOD) verisini ve rüzgar ile sıcaklık gibi meteorolojik parametreleri PM2.5 ile ilişkilendiren doğrusal olmayan bir model geliştirdik. Çalışma bir aylık (Kasım 2016) zaman dilimini kapsamaktadır ve çalışma alanı Hillsborough Vilayeti'dir (Florida). Modelin R kare değeri 0,53 olarak bulundu ve üç parametrenin (rüzgar, sıcaklık ve AOD) model sonuçlarını iyileştirdiği görüldü. Beklenildiği gibi AOD için regresyon katsayısı pozitifti ve rüzgar için ise negatifti. Ancak, sıcaklık için regresyon katsayısı negatifti. Bunun sebebi numunenin azlığından veya sıcaklığın, PM2.5’daki sülfat içeriğinin organik karbona oranını arttırmasından olabilir. Bu çalışma ampirik modellerin kalitesini değerlendirmek ve uydu verilerinin ne ölçüde güvenilir sonuçlar verebileceğini belirlemek için yapılan uygulamalara bir örnek oluşturmaktadır.

Uydulardan Elde Edilebilen Aerosol Optik Derinlik Verilerini Kullanarak Zemin Seviyesi İnce Partikül Konsantrasyonlarını Tahmin Etmek İçin Doğrusal Olmayan Bir Model Geliştirilmesi

Fine particles (PM2.5) are shown to be associated with cardiovascular mortality and morbidity. Therefore, there is a need to monitor PM2.5 concentrations to protect public health as well as to meet the demands of regulatory agencies. However, maintaining such big observational networks to achieve comprehensive data on PM2.5 is very costly, especially for the less-privileged communities. The emergence of satellites has opened cheaper ways to gather data in any place over several years and this, in turn, has opened new ways of air quality monitoring. In the current study, we developed a non-linear model that correlates aerosol optical depth (AOD) data (obtained from a satellite) and meteorological parameters (wind and temperature) to PM2.5. The study was conducted for one month (November 2016) in Hillsborough County, Florida. The R-squared of the model was 0.53. All three parameters (wind, temperature, and AOD) were found to improve model results. The regression coefficient for the AOD was positive while it was negative for the wind as expected. However, the regression coefficient for the temperature was negative. It could be due to the small size of the sample or the fact that temperature increases the ratio of the sulfate content to the organic carbon of PM2.5. This study is an example of applications to evaluate the quality of empirical models and to determine to what extent satellite data can yield reliable results.

Developing A Nonlinear Model to Estimate Ground Level Fine Particle Concentrations Using Aerosol Optical Depth (AOD) Data, Which Can Be Obtained Through Satellites

1255917

Aerosol Optical Depth

 Air Quality

 Fine Particles

With the rapid increase in the population amount and the development of the industry in recent years, the energy requirement needed cannot be met sufficiently with the limited resources available, and the gap between energy production and consumption is gradually increasing. Considering that fossil-based energy sources will be exhausted in the future, water scarcity and environmental pollution problems; it requires finding new environmentally friendly technologies for sustainable wastewater treatment and power generation. Microbial fuel cells (MFC), which we have encountered recently, are bioelectrochemical systems that can convert organic matter into electrical energy by the metabolic activity of microorganisms. In this system, different wastewater treatment and electricity can be produced simultaneously. In this system, different wastewater treatment and electricity can be produced simultaneously. In this study, firstly, the general structure of MYH technology, its use in wastewater treatment and energy production are mentioned. Then, studies on wastewater treatment and energy production using MYHs were compiled and current difficulties and potentials of this technology were discussed.

Wastewater Treatment and Bioenergy Production Using Microbial Fuel Cell Technology: Literature Research

Son yıllarda nüfus miktarının hızlı bir şekilde artması ve sanayinin gelişmesiyle birlikte ihtiyaç duyulan enerji ihtiyacı mevcut kısıtlı kaynaklarla yeteri kadar sağlanamamakta, enerji üretim ve tüketim arasındaki açık giderek artmaktadır. Fosil tabanlı enerji kaynaklarının gelecekte tükeneceği göz önüne alındığında oluşacak su kıtlığı ve çevre kirliliği sorunları; sürdürülebilir bir atıksu arıtımı ve enerji üretimi için çevre dostu olan yeni teknolojiler bulmayı zorunlu kılmaktadır. Son zamanlarda karşımıza çıkan mikrobiyal yakıt hücreleri (MYH), organik maddeyi mikroorganizmaların metabolik aktivitesiyle elektrik enerjisine dönüştürebilen biyoelektrokimyasal sistemlerdir. Bu sistemde aynı anda farklı atıksuların arıtımı ve elektrik üretimi yapılabilmektedir. Bu çalışmada, ilk olarak MYH teknolojisinin genel yapısından, atıksu arıtımı ve enerji üretiminde kullanılmasından bahsedilmiştir. Daha sonra MYH’ lerin kullanıldığı, atıksu arıtımı ve enerji üretimiyle ilgili yapılmış çalışmalar derlenmiş ve bu teknolojinin mevcut zorluklarından, gelecek potansiyellerinden bahsedilmiştir.

Mikrobiyal Yakıt Hücresi Teknolojisini Kullanarak Atıksu Arıtımı ve Biyoenerji Üretimi: Literatür Araştırması

1255927

yakıt hücresi

 atıksu arıtımı

 enerji üretimi

 organik giderim

Soybean contributes to the chemical, physical and biological structure of the soil with its root and aboveground parts. For this reason, it is a rotation plant that improves soil properties. This study was carried out to determine the effect of different sowing norms on yield and yield components of feed soybean (Glycine max L.) under Konya-Seydişehir conditions. In this study; forage Yemsoy variety was used as material. Research was carried out in 3 different sowing norm (8 kg/da, 10 kg/da, 12 kg/da) and according to the randomized block experimental design with three replication in 2019. As a result of analysis of variance; while differences between plant height and main stem diameter and plant frequency were found statistically significant, differences between green forage, hay yield and leaf ratio were found statistically insignificant. According to the data obtained, green forage yield varied between 2063.00-2837.67 kg / da, hay yield between 904.03-1128.27 kg / da, and plant height values between 78.53-95.00 cm. Although there is no statistically difference between sowing norms, it has been concluded that at least (8 kg/da) seed amount can be recommended to farmers in terms of saving seeds and reducing breeding costs.

Effects of Sowing Norm on Yield in Soybean (Glycine max L. Merrill)

Soya fasulyesi gerek kökü gerekse toprak üstü kısımlarıyla toprağın kimyasal, fiziksel ve biyolojik yapısına katkı sağlar. Bu sebeple toprak özelliklerini iyileştirici bir münavebe bitkisidir. Bu çalışma, Konya-Seydişehir koşullarında farklı ekim normlarının yemlik soya fasulyesinde (Glisine max L.) verim ve verim bileşenleri üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Denemede; materyal olarak yemlik Yemsoy çeşidi kullanılmıştır. Araştırma 2019 yılında Tesadüf Bloklar Deneme Desenine göre üç farklı ekim normunda (8 kg/da, 10 kg/da ve 12 kg/da) yürütülmüştür. Yapılan varyans analizi sonucunda; bitki boyu ve ana sap çapı ile bitki sıklığı arasındaki farklılıklar istatistiki olarak önemli bulunurken, yeşil ot verimi, kuru ot verimi ve yaprak oranı arasındaki farklılıklar istatistiki olarak önemsiz çıkmıştır. Elde edilen verilere göre yeşil ot verimi 2063.00-2837.67 kg/da, kuru ot verimi 904.03-1128.27 kg/da, bitki boyu değerleri ise 78.53-95.00 cm arasında değişmiştir. Ekim normları arasında istatistiki anlamda farklılık olmamakla birlikte tohum tasarrufu ve yetiştiricilik masraflarının azaltılması açısından en az (8 kg/da) tohum miktarının çiftçilere önerilebileceği kanısına varılmıştır.

Ekim Normunun Soya Fasulyesinde (Glycine max L. Merrill) Ot Verimine Etkileri

1255943

Soya

 yeşil ot

 kuru ot

 yem

Plastics are durable, insulating and lightweight materials. Since they can be produced with high shapeability, flexible or rigid usage area is also wide. The use of plastics in every sector of today means that the amount of waste inevitably increases with each passing day.The most important solution for the reduction of plastic wastes is the method of reduction at the source, and then reuse and recycling. Reuse of plastic wastes that have completed their lifetime after consumption as low as possible, or recycling in different functions in the building or in various sectors, are among the methods that strengthen waste reduction. Reducing plastic consumption, returning used plastic products to the industry is of great importance in the context of the country's economy as well as reducing the waste rate. In this study, the quantity of plastic used in Turkey and the methods for the reduction of waste plastic were evaluated. Then composite material studies using waste plastic to reduce plastic wastes and usage possibilities in the building are discussed with a detailed literature study.

Investigation of Plastic Wastes and Possibilities for Use in Construction

Plastikler dayanıklı, yalıtkan ve hafif malzemelerdir. Şekil verilebilme özelliği yüksek, esnek veya rijit olarak üretilebildikleri için  kullanım alanı da geniştir. Plastiklerin günümüzden her  sektöründe kullanılması, atık miktarının da her geçen gün kaçınılmaz olarak artması anlamına gelmektedir. Plastik atıklarının azaltımına yönelik en önemli çözüm, kaynakta azaltma yöntemi olup, sonrasında ise yeniden kullanım ve geri dönüşümdür. Mümkün olduğunca düşük tüketim sonrasında kullanım ömrünü tamamlayan plastik atıkların yeniden kullanılması ya da yapıda veya çeşitli sektörlerde farklı işlevlerde geri dönüşümü, atık azaltımını güçlendiren yöntemler arasında görülmektedir.  Plastik tüketiminin azaltılması, kullanılmış plastik ürünlerin sektöre döndürülmesi atık oranının azaltılmasının yanı sıra ülke ekonomisi bağlamında da büyük önem arz etmektedir.  Çalışma kapsamında Türkiye’de plastik kullanımının niceliği ve atık plastiklerin azaltılmasına yönelik yöntemlere yer verilirken, plastik atıkların azaltılmasına yönelik atık plastik kullanılarak üretilen kompozit malzeme çalışmaları ve yapıda kullanım olanakları detaylı bir literatür çalışması ile ele alınmıştır.

Plastik Atıkların ve Yapıda Kullanım Olanaklarının İncelenmesi

1255953

Plastik atıklar

 atık azaltımı

 atık plastiklerin yapıda kullanımı

Bu çalışmanın amacı Emberger biyoiklim sınıflandırmasına göre Türkiye’de Akdeniz biyoiklim katlarının (Q) ve alt tiplerinin (m) dağılışının zamansal ve mekânsal olarak belirlenmesidir. Bu amaçla sıcaklık ve yağış katsayıla-rını dikkate alan Emberger’in biyoiklim sınıflandırmasına göre Türkiye’de yer alan 217 meteoroloji istasyonuna ait 1929-2018 dönemini kapsayan yıllık toplam yağış, yıllık minimum, ortalama ve maksimum sıcaklık verileri Meteoroloji Genel Müdürlüğü'nden temin edilmiştir. Verilerin temel istatistiksel analizleri yapıldıktan sonra istasyonların Akdeniz biyoiklim koşullarına uygunluğunu sorgulamak için yaz kuraklığı (S) ve mevsimsel yağış analizleri yapılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre ilk olarak; yıllık toplam yağış (mm) (P), en sıcak ayın maksi-mum sıcaklık ortalaması (°C) (M) ve en soğuk ayın minimum sıcaklık ortalaması (°C) (m) değerleri kullanılarak Akdeniz biyoiklim katları (Q) belirlenmiştir. İkinci olarak; en soğuk ayın minimum sıcaklık ortalaması (m) değerine göre istasyonların Akdeniz biyoiklim katlarının hangi alt tipe ait olduğu tespit edilmiştir. Q değerleri-nin hesaplanmasıyla elde edilen bulgulara göre Türkiye’de yağış sıcaklık katsayısına (Q) göre Akdeniz biyoiklim katları 4 tipe ayrılmaktadır: (a) Kurak Akdeniz biyoiklim katı (b) Yarı kurak Akdeniz biyoiklim katı (c) Az ya-ğışlı Akdeniz biyoiklim katı (d) Yağışlı Akdeniz biyoiklim katı. Alt tipleri ise; kışı buzlu, kışı son derece so-ğuk, kışı çok soğuk, kışı soğuk, kışı serin, kışı ılıman, kışı yumuşak, kışı sıcak, kışı çok sıcak olarak dağılış göstermektedir. Tüm bu veriler ve eşitlikler sonucunda elde edilen veri tabanı bilgileri Arc GIS 10.5 yazılımında Inverse Distance Weighted (IDW) interpolasyon yöntemi kullanılarak haritalandırılmıştır.

Emberger Biyoiklim Sınıflandırmasına Göre Türkiye’de Akdeniz Biyoiklim Katlarının ve Alt Tiplerinin Dağılışı

<p>The aim of this study is to determine the temporal and spatial range of the Mediterranean bioclimate zones (Q) and sub-types (m) in Turkey according to the Emberger bioclimatic classification. With respect to Emberger’s bioclimatic classification, which considers pluviothermic coefficients for this purpose, total annual precipitation and annual minimum, average, and maximum temperature data from 217 meteorological stations located in Turkey for the period of 1929-2018 have been provided by the General Directorate of Meteorology. After per-forming the basic statistical analysis of the data, analyses have been performed on summer drought and seasonal precipitation in order to investigate the data set’s suitability to Mediterranean bioclimate conditions. Mediterra-nean bioclimate zones have been determined first by using the values for P (annual total rainfall amount in mm), M (average maximum temperature of the hottest month in C°), and m (average minimum temperature of the coldest month in C°). Secondly, which Mediterranean bioclimate zone the stations belong to have been identi-fied with respect to the value of the minimum average temperature (m) of the coldest month. According to the findings obtained by calculating Q values, the Mediterranean bioclimate zones in Turkey have been separated into four types with respect to the precipitation coefficient (Q): (a) Arid Mediterranean, (b) Semi-Arid Mediterra-nean, (c) Sub-Humid Mediterranean, and (d) Humid Mediterranean climate zones. The sub-types show the distri-bution as: frigid winters, extremely cold winters, very cold winters, cold winters, cool winters, temperate win-ters, mild winters, hot winters, and very hot winters. The database information obtained as a result of all these data and equations have been mapped using the Inverse Distance Weighted (IDW) interpolation method with using ArcGIS 10.5.<br /></p>

Cilt 3 Sayı 3

Kentsel Peyzaj Kapsamında Türkiye (İzmir/Bornova) Büyük Park’ın Engelli Standartları Açısından Değerlendirilmesi

Uydulardan Elde Edilebilen Aerosol Optik Derinlik Verilerini Kullanarak Zemin Seviyesi İnce Partikül Konsantrasyonlarını Tahmin Etmek İçin Doğrusal Olmayan Bir Model Geliştirilmesi

Mikrobiyal Yakıt Hücresi Teknolojisini Kullanarak Atıksu Arıtımı ve Biyoenerji Üretimi: Literatür Araştırması

Ekim Normunun Soya Fasulyesinde (Glycine max L. Merrill) Ot Verimine Etkileri

Plastik Atıkların ve Yapıda Kullanım Olanaklarının İncelenmesi

Emberger Biyoiklim Sınıflandırmasına Göre Türkiye’de Akdeniz Biyoiklim Katlarının ve Alt Tiplerinin Dağılışı

Başlangıç

Yayın Aralığı

Anahtar başlığı

e-ISSN

Website

Yayıncı